Մուլլա Նասրեդինին խոր ծերության ժամանակ շնորհեցին համաշխարհային պատվավոր դատավորի կոչում: Առաջին գործը, որ պետք է քններ, պարզվեց, որ գործ էր գողության մասին: Նասրեդինը լսեց տուժողին և ասաց.
— Այո՛, դու ճիշտ ես:
Բայց …չէ՞ որ նա դեռ չէր լսել մեղադրյալին: Դատավորի քարտուղարը շշնջաց նրա ականջին.
— Դուք դեռ չեք տիրապետում սահմանված կարգին, պարո՛ն դատավոր: Հասկացե՛ք, այդպես չի կարելի վարվել: Դուք հիմա պետք է լսեք մյուս կողմին՝ նախքան որոշում կայացնելը:
— Լա՛վ ,- գլխով համաձայնեց Նասրեդինը:
Մյուս մարդը՝ թալանողը, պատմեց ամբողջ պատմությունը: Նասրեդինը լսեց և ասաց.
— Դու ճի՛շտ ես:
Քարտուղարը կորցրեց իրեն և նորից շշնջաց Նասրեդինի ականջին:
— Ի՞նչ եք ասում: Հնարավոր չէ՝ երկու կողմն էլ ճիշտ լինեն:
— Եվ դո՛ւ ես ճիշտ ,- հանգիստ պատասխանեց Նասրեդինը:
Թարգմանեց՝ Տիգրան Աբրահամյան
Աղբյուր՝ http://pritchi.ru/id_305