Մի ձմեռ մի ագարակատեր գտավ մի օձ ՝ցրտից սառած: Նա խղճաց նրան և վերցնելով այն, դրեց իր գրկում: Օձը արագ վերակենդանացավ ջերմությունից և վերսկսելով իր բնական բնազդները՝ կծեց բարերար ագարակատիրոջը՝ մահացու վերք պատճառելով նրան։
— Օ՜,— գոչեց ագարակատերը իր վերջին շնչով,— ես րավացիորեն պատվժում եմ սրիկային խղճալու համար։
Իմաստը՝ Ամենամեծ բարությունը չի ուղղի անշնորհակալներին
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 