Մի անգամ նապաստակները հավաքվեցին և սկսեցին լաց լինել իրենց կյանքի համար։
— Մենք սպանվում ենք մարդկանց, շների, արծիվների և այլ կենդանիների կողմից: Ավելի լավ է մեկ անգամ մեռնել, քան ապրել ու վախից տառապել, եկեք խեղդենք ինքներս մեզ:
Եվ նապաստակները ցատկեցին դեպի լիճը ՝ խեղդվելու նպատակով: Գորտերը լսեցին նապաստակներին և ցատկեցին ջուրը:
Մի նապաստակ ասաց․
— Սպասե՛ք, ընկերներ: Եկեք դեռ մեզ չխորտակենք։ Այսպես են ապրում գորտերը։ Երևում է, որ նույնիսկ ավելի վատ է, քան մերը։ Նրանք մեզանից էլ են վախենում։
Թարգմանությունը՝ Սարգիս Մելիքյանի
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 