Գումարը որոշեց ինքն իրեն նշանակել Աստված։ Ինչո՞ւ ոչ։ Բոլորը նրան պաշտում են, խոնարհվում և ոչ մեկ առանց գումարի չի կարող ապրել։
Հայտնեց դրա մասին մարդկանց և նրանց լիքը գումար տվեց։ Մարդիկ ուրախացան։ Բայց մի արդար մարդ հարցրեց․
— Հասկանալի է, որ կյանքի ընթացքում դու շատ բան ես կարող տալ։ Ի՞սկ հետո։
— Հետո նույնպես, — սկսեց համոզել գումարը, —շքեղ հուղարկավորություն, գեղեցիկ պսակներ, հիանալի արձաններ․․․
— Եվ վե՞րջ։
— Ուրիշ ի՞նչ է պետք։
Եվ այդ պահին բոլորը հասկացան, որ գումարն Աստված չէ։
Թարգմանությունը՝ Նունե Հովհաննիսյանի
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 