Շունը կատաղաբար հաչում էր դիմացի թաթերին հենվելով։ Նրա առջև, ցանկապատից կպած նստած էր մի փոքրիկ կատու։ Բերանը մեծ բացում և մլավում էր։ Ոչ շատ հեռու երկու տղա էին կանգնած, սպասում էին, թե ինչ է լինելու։
Մի կին պատուհանից դուրս նայեց և վազեց ցանկապատի մոտ։ Նա շանը քշեց և բարկացած տղաներին ասաց։
—Չե՞ք ամաչում։
—Ինչի՞ համար, մենք ոչինչ չենք արել։
—Դա էլ վատ է,—հիասթափությամբ ասաց կինը։—Չարին հաղթելու համար բարի մարդիկ պետք է ոչինչ չանեն։
Թարգմանությունը՝ Նունե Հովհաննիսյանի
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 