Մարդը մտավ տաճար, մոմ վառեց իր մահացած ծնողների հոգու հանգստության համար և գնաց իր պարտքը համարելով կատարված: Մոմը այդպես էլ մնաց վառված: Ախ ինչպես էր նա ջանում, և՛ արցունք էր թափում, և՛ խոնարհվում էր խաչի առաջ: Նա անում էր ամեն ինչ մարդու փոխարեն: Բայց արե՞ց արդյոք այն ինչի մասին միայն Աստված գիտի:
Աղբյուրը՝ https://pritchi.ru/id_10062
Թարգմանությունը՝ Անի Ղազարյանի
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 