Անամոթը ամոթից գողացավ իր բոլոր հագուստները ու մտածեց
<<Այ հիմա նա ինձանից ոչնչով առավել չի լինի կամ էլ իր ամբողջ կյանքում տանը կմնա>>: Բայց ամոթը հենց այդ նույն օրը դուր եկավ փողոց: Եվ նա այնպիսի շլացուցիչ ու փայլփլուն լույս էր արցակում, որ ոչ ոք չէր կարող նայել նրա կողմը: Այդպես կցավեցնեին նրանց աչքերը:
Անամոթը այդ տեսավ և շտապեց վերադարձնել ամոթի հագուստները: Եվ ոչ նրա համար, որ նա ամաչում էր: Այլ, որպեսզի մարդիկ չտեսնեն, թե ինչ փառքով է օժտված նրա հակառակորդը:
Աղբյուրը` https://pritchi.ru/id_9939
Թարգմանեց` Անի Ղազարյանը
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 