Մի անգամ հիվանդությունը խղճաց մարդականց և դադարեց նրանց տանջել: Մարդիկ սկսեցին լավ ապրել. թեթև, ազատ, լայնառցակ: Իրենց ուրախությունից հիվանդությունը ինքը բուժվեց:
Միայն որոշ ժամանակ անց հիվանդությունը տեսնում է, որ մարդկանց հետ ինչ-որ բան այն չէ: Նրանք, ովքեր հիվանդության շնորհիվ հեզ էին, գոռոզացել էին: Ում, որ նա պաշտպանում էր վտանգից և վտանգավոր զբաղմունքներից, առանց նրա հայտնվում էին միանգամից վտանգի մեջ: Իսկ ովքեր ժամանակավոր տանջանքներով քավում էին նաղկին մեղքերը, նրանց մոտ կյանքից հետո կարող էին սկսել հավիտենական տառապանքները: Եվ այնքան վշտացավ այդ մտքից, որ իր չմտածված բարությունից հիվանդությունը նրոից հիվանդացավ: Իրենից հետո նաև մարդիկ:
Աղբյուրը` https://pritchi.ru/id_9811
Թարգմանեց Անի Ղազարյանը
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 