Մի գյուղում ապրում էր միայնակ մի ծերունի: Երեկոները նրա տան մոտ խաղում էին տեղացի երեխաները:
Խաղերը, որպես կանոն, ուղեկցվում էին բարձր գոչյուններով: Ծերուկին դա հոգնեցրեց, և նա իր մոտ հրավիրեց երեխաներին: Նա երեխաներին ասաց, որ իրեն դուր է գալիս նրանց բարձր ձայները և խոստացավ, որ յուրաքանչյուրին մեկական ռուբլի կտա, եթե խոստանան, որ վաղն էլ կգան: Երեխաները եկան և սկսեցին խաղալ էլ ավելի ուրախ և աղմկոտ: Ծերունին վճարեց նրանց և խոստացավ հաջորդ անգամ էլի վճարել: Բայց հաջորդ երեկոյան երեխաները մեկ ռուբլու փոխարեն ստացան կեսը: Երրորդ երեկո ծերունին նրանց վճարեց շատ ավելի քիչ՝ 10-ական կոպեկ և բացատրեց, որ իր գումարը վերջանում է:
-Սիրելի երեխաներ,-հարցրեց նա,- իսկ դուք չէի՞ք ցանկանա վաղը կրկին գալ և չվարձատրվել:
Երեխաները խորապես հիասթափվեցին և հայտարարեցին, որ այլևս երբեք չեն գա:
Արժե արդյո՞ք անվճար այդքան ուժ վատնել:
Աղբյուրը՝ http://pritchi.ru/id_6604
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 
Один ответ на “Աղմկոտ երեխաները”