Մարդաբանը աֆրիկյան ցեղի երեխաներին առաջարկեց խաղալ մի խաղ: Նա ծառի տակ դրեց մրգերով լի դույլը և հայտարարեց.
— Նա, ով ձեզանից առաջինը կհասնի ծառին` կպարգևատրվի քաղցր մրգերով:
Երբ նա նշան տվեց երեխաներին, վերջիններս բռնեցին ձեռքերը և բոլորը միասին վազեցին: Հետո միասին նստեցին և սկսեցին վայելել համեղ մրգերը:
Զարմացած մարդաբանը հարցրեց երեխաներին, թե ինչո՞ւ միասին վազեցին. չէ՞ որ մենակ էլ կարելի էր միրգը վայելել:
Երեխաները պատասխանեցին.
-Ուբունտու:
Միթե՞ հնարավոր է, որ մեկը երջանիկ լինի, եթե մյուսները տխուր են:
«Ուբունտու» նրանց լեզվով նշանակում էր հետևյալը. «Ես գոյություն ունեմ, որովհետև մենք գոյություն ունենք»:
Թարգմանությունը՝ Գևորգ Թևոսյանի
Աղբյուր՝ http://pritchi.ru/id_10012
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 
Один ответ на “Ուբունտու”