Oձը օր ու գիշեր հետապնդում էր թիթեռնիկին: Վախը ուժ էր տալիս թիթեռնիկին, և նա թռչում էր ավելի ու ավելի հեռու: Իսկ օձը սողալուց չէր հոգնում: Երրորդ օրը ուժերը սպառած թիթեռը զգալով, որ այլևս չի կարողանում թռչել, նստեց ծաղիկի վրա և հարցրեց իր հետապնդողին.
-Նախքան ինձ սպանելը, կարո՞ղ եմ քեզ երեք հարց տալ:
-Իմ սովորույթների մեջ չի մտնում ապահովել այդպիսի հնարավորություն զոհի համար, բայց, դե, կարող ենք համարել, որ դա քո վերջին ցանկությունն է, հարցրու:
-Դու ուտո՞ւմ ես թիթեռներին:
-Ոչ:
-Ես քեզ վատ բան եմ արե՞լ:
-Ոչ:
-Այդ դեպքում ինչո՞ւ ես ուզում սպանել ինձ:
-Չեմ կարողանում նայել, թե դու ինչպես ես թռչում:
Թարգմանությունը՝ Գեորգի Թևոսյանի
Աղբյուր՝ http://pritchi.ru/id_9005
Նկարի աղբյուրը՝ LiveInternet
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 