Լինում է չի լինում, մի աղքատ արհեստավոր է լինում: Արհեստանոցում աշխատելուց հետո, պատահում էր որ նա այցելում էր հարուստ պարոնին , որը ապրում էր մոտակայքում: Արհեստավորը թակում էր դուռը, զգուշությամբ մտնում էր հարուստ տիրոջ ննջարանը, հանում էր գլխարկը և խոնարհվում էր:
— Ինչ-որ բա՞ն է անհրաժեշտ,- մի անգամ հարցրեց տան տերը:- Տեսնում եմ որ գալիս ես ինձ այցելության , խոնարհվում ես և հետո սուսուփուս գնում ես: Եթե դու ինչ-որ բանի կարիք ունես, խնդրիր, մի ամաչիր:
— Շնորհակալ եմ, ձեր ընդ պայծառափայլություն,- պատասխանեց արհեստավորը: — Ես գալիս եմ, որպեսզի տեսնեմ, թե ոնց է ապրում հարուստ մարդը: Ցավոք, դուք հարուստներդ զրկված եք այդ շնորհքից և դուք ոչ մի տեղ չեք կարող հոգալթափվել, որովհետև ձեր շուրջը ապրում են միմյայն իմ նման աղքատները:
Թարգմանությունը՝ Միքայել Առաքելյանի
Աղբյուր՝ http://pritchi.ru/id_3025
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 