Մի անգամ, աշակերտը հարցրեց ուսուցչին.«Ուսուցիչ, ասա ինձ, ի՞նչ անեմ: Միշտ ժամանակը չի հերիքում: Ես մեջտեղից պատռվում եմ մի քանի գործ անելով և արդյունքում դրանցից ոչ մեկը բավականաչափ լավ չեմ կատարում…»
-Այդպես հաճա՞խ է լինում , — հետաքրքվեց ուսուցիչը:
-Այո , — ասաց աշակերտը , — ինձ թվում է, որ ավելի հաճախ, քան իմ գործընկերների հետ է լինում:
-Ասա ինձ, իսկ այդպիսի դեպքերում դու զուգարան գնալ հասցնո՞ւմ ես:
Աշակերտը զարմացավ.
-Այո, իհարկե, բայց ինչո՞ւ ես հարցնում:
-Իսկ ի՞նչ կլինի, եթե չգնաս:
Աշակերտը պատասխանեց.
-Բայց, ինչպես թե «չգնաս»: Չէ՞ որ դա կարիք է:
-Ահա , — բացականչեց ուսուցիչը: Ուրեմն, երբ կա ցանկություն և այն, իրոք, մեծ է, դու դրան այնուամենայնիվ ժամանակ կգտնես:
Թարգմանությունը՝ Տիգրան Աբրահամյանի
Աղբյուր՝ https://elims.org.ua/pritchi/pritcha-o-rabote-zhguchee-zhelanie/