Թեյարան վազեց մի անհանգստացած գյուղացի.
-Վտա՛նգ, պետք է ինչ-որ բան անել ,- բղավեց նա: Այնտեղ կապիկ կա, ձեռքին էլ դանակ:
-Հանգստացիր, մի բղավիր ,- լսվեց սուֆիի ձայնը: Իմաստունը նստած էր թեյարանի անկյունում՝ տարված մտքերով: Դանակ կապիկի ձեռքերում ընդհանրապես չի նշանակում դանակ մարդու ձեռքերում: Պետք չէ վախենալ:
Շուտով գյուղացին կապիկին նորից տեսավ: Նա վաղուց արդեն դեն էր նետել դանակը և այլ հայտնագործությամբ էր զվարճանում:
Մինչդեռ մարդկային բանականությունը ցանկանում է մտքին դրածն ավարտին հասցնել:
Թարգմանությունը՝ Տիգրան Աբրահամյանի
Աղբյուր՝ http://pritchi.ru/id_2363
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 