Մի ասպետ գնում էր անապատով: Ճանապարհին նա կորցրեց ձին, սաղավարտն ու զրահը: Մնաց միայն թուրը: Ասպետը սոված էր և նրան տանջում էր ծարավը:
Հանկարծ հեռվում նա նկատեց մի լիճ: Հավաքեց ասպետն իր բոլոր ուժերը և գնաց դեպի ջուրը: Բայց լճի մոտ նստած էր երեք գլխանի վիշապը: Ասպետը բռնեց թուրը և սկսեց կռվել նրա հետ: Երկար ժամեր կռվում էր: Երկու գլուխները կտրեց: Երեք ժամից վիշապն անուժ ընկավ: Կողքն ընկավ նաև ասպետը, ով էլ ուժ չուներ կագնելու և թուրը բռնելու: Այդ ժամանակ վիշապը վերջին ուժերն հավաքեց ու ասաց.
-Ասպետ, դու ինձնից ի՞նչ էիր ուզում:
-Ուզում էի ջուր խմել:
-Բա ասեիր… :
Թարգմանությունը՝ Թևոսյան Գեորգիի
Աղբյուր՝ http://pritchi.ru/id_7488
Նկարի աղբյուր՝ http://pritchi.ru/
Էս ինչ լավ առակ էր, Գեորգի ջան, քեֆս բերեց…
НравитсяНравится