Աթեիստը

Մի մարդ կտրուկ ասաց.

— Ո՞վ է Աստվածը: Նա գոյություն չունի: Աստծուն ուժեղները հնարել են թույլերի համար, որպեսզի վերջիններս խոնարհաբար հնազանդվեն աշխարհի ուժեղներին: 

Գիշերն այդ մարդը զառիթափին կանգնած՝ թոքերի ամբողջ ուժով սկսեց գոռալ.

— Աստվա՛ծ, դու գոյություն չունես, լսում ե՞ս, դու չկաս:

— Լսո՛ւմ եմ, լսո՛ւմ եմ , — լսվեց երկնքից որպես պատասխան:

— Ես հավատ չունեմ քո նկատմամբ , — քիչ վստահորեն բղավեց մարդը:

— Այո՛, այո՛, թանկագինս, ես քեզ լավ լսում եմ, կարող ես չբղավել:

Դուրս գալով ամպերի միջից՝ լուսինը սառը լույսով շուրջն ամեն ինչ լուսավորեց: Աստված ոչ մի տեղ տեսանելի չէր:

— Դե՛, եթե դու կաս, ապա երևա ,-  քիչ ցածր ձայնով ասաց մարդը:

Հանկարծ քամու ուժեղ պոռթկումը մարդուն գցեց զառիթափից ներքև՝ քարերի վրա: Մարդը ուշքի եկավ, վեր կացավ ու ասաց.

— Փա՛ռք Աստծո, փրկվեցի:

— Տեսնո՞ւմ ես, ինչքան քիչ բան է հարկավոր, որպեսզի ինձ փառաբանես ,- մարդու միջից լսվեց ձայն:

 

Թարգմանեց Տիգրան Աբրահամյանը

Աղբյուր՝ http://pritchi.ru/id_4561