Մի անգամ Տոդձան և Էկիդոն գնում էին կեղտոտ ճանապարհով: Հորդառատ անձրև էր գալիս: Խաչմերուկի մոտով անցնելուց, նրանք հանդիպեցին մի գեղեցիկ աղջկա՝ մետաքսե կիմանոյով և շարֆով, ով չէր կարողանում անցնել փոսի վրայով:
-Գնանք, աղջիկ,- ասաց միանգամից Տոդձան:
Նա գրկեց իր ձեռքերով և անցավ կեղտի միջով: Էկիդոն ոչինչ չասաց և լռեց այնքան ժամանակ, մինչև նրանք մոտեցան տաճարին: Էլ չկարողացավ դիամանալ և ասաց.
-Մեզ հոգևորականներիս, պետք է հեռու մնալ կանանցից, հատկապես երիտասարդ և գեղեցիկ: Նրանք վտանգավոր են: Ինչու՞ դու դա արեցիր:
-Ես աղջկան թողեցի այնտեղ,- ասաց Տոդձան,- իսկ դու դեռ քա՞շ ես տալիս նրան:
Թարգմանեց՝ Ժորա Ավետիսյան
Աղբյուրը՝ http://pritchi.ru/id_3186
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Ավագ դպրոց 